"BEN" i sustukça aslında "SENİ" kusarım.
Ufuk çizgisi mi desem önümde,
Kalp ritimlerinin atmaz olmuş bitiş çizgisi mii,
Yoksa suskunluklarımın içime akıttığı sellerin yıkıntılarının izi mi bilmem Ammaa, ben yüzeyselliklerin her şeyden bîhaberliğini kusarım.
Gecelerin gizleyemeyip fena İZlediği,
İzlerken fena közlediği kalbimde büyüttüğüm
isyanlarımın tırnaklarını yastığıma gömüyorum.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta