Susunca Sen Şiiri - Asuman Susam

düşünürdüm o zaman
bu boşluğu büyüten ne?
düşerdim aşağılara da
bi bulut tutmazdı beni.

deniz aşırı ülkelere dönerdim çorak
sert rüzgarlar, dalgalar döver dururdu
topraklarım unufak.

suyun adaletini beklerdim boşuna,
seni beklerdim.
yorgunlardık da ondan mı?
yürüyemezdik dağlarımıza

bütün bedeninle susardın.
sen susunca dönmekten vazgeçerdi dünya
unuttuğun gülüşünü çizerdim yıkık duvarlara
sen sustukça büyürdü kalbimdeki gedik.

deltasına birikirdi söylenmemiş tümceler
geçip gitmiş bir zamanın içinden bakarken
satır araları, tedirgin gölgeler...
boşluk tamamlanırdı
sen sustukça uzardı içimizin akşamı.

öteki-siz 2006