Bu şehirde
Adımladığım sokaklarını
Bir tanıdığa rastlayamadığım
Zaman ki uzaklarda anıldığım
Bu şehirde
Büyütüp gurbeti tüm görkemiyle
Ve yüksekçe ve tenhaca bir yere
Pusuyorum
Bir tek dostun bir tek kelimesine
Susuyorum
Bu şehirde
Bu kiremit çatılı evler beldesinde
Akrep üçe vurduğunda
Saat kulesinde
İnsanlar konuşuyor, insanlar gülüyor
Bir tek ben, elimde kalem
Susuyorum...
Ağustos 2002- Kastamonu
(Yağmur Dergisi 26. sayı)
Ali Çağlar DenizKayıt Tarihi : 14.6.2006 00:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kastamonu'ya yeni gitmiştim. Bilenler bilirler; kale ile kule arasında içinden dere akan bir şehirdir Kastamonu. Tanıdığım çok az kimse vardı ve herkes işinde gücündeydi. Bir gün işten erken çıktım. Bir zamanlar deve kervanlarının geçmesi için tasarlanmış dar sokaklardan eski evlerin arasından saat kulesine çıktım. Şehre tepeden bakıyordum. Etrafımdaki insanlar, birbirleriyle konuşuyor, neşe içinde gülüşüyorlardı. Neşeli insan manzaralarının arasında kalan masada ise, başka bir adam elinde kalemiyle bu anı kayda geçiriyordu...
TÜM YORUMLAR (1)