Susturun Şiiri - Hazan Muhsine Sancar

Bir deniz içimde alev elev yanıyor
Saçlarım hiç olmadığı kadar kızıl nadense
Bedenimde lacivert lekeler beliriyor
Gözlerim alabildiğince yeşil alabildiğince
Ölüyor içimde bir şeyler yanarak...
Volkanlar patlıyor beynimde ardı ardına
Bir akrep zehirini kalbime akıtarak
Yaşama son veriyor kendince ve gururla
Ölüyor güzelliklere olan hasretim
Bilenen bıçağın sesi kulaklarımda çınlıyor
Susturun ne olur bu ses ölümüm benim
İçimdeki deniz yanıyor yanıyor dalgalar
Sakin bir böcek yürüyüşünde mazim
Yavaş yavaş benliğimi kemiriyor
Yaşamadıklarım can çekişir bir köşede
Ya yaşadıklarım,,,,
Gözlerini gökyüzüne dikmiş sesiz ağlamakta
Bir kurşun beynime saplanmış benden önce
İlerledikçe canımdan can gider her an
Kurşun sevdalı kurşun yalnız kendince
Bölüyor parçalıyor...ellerimde kanayan
Bu yürek benimdi bu sevda benim
Susturun ne olur bu ses ölümüm benim
İçimdeki çocuk,,,
İçimdeki sevda...
İçimdeki cannn...
İçimdeki... içimdeki adam ölüyor
Ölüyor bir şeyler içimde yanarak kanayarak
Susturun ne olur bu ses ölümüm benim...