Sustursana Beyzadem... Şiiri - Mehmet Şahan

Şirinlik olsun diye kundakladın, bezledin;
Temiz olmadım diyor, sustursana beyzadem!
Bu günkü ejderhayı emeklerken izledin,
Açım, doymadım diyor, sustursana beyzadem!

Yüz buldu hamisinden adım atmıyor geri,
Oluk gibi kan akar, sokaklar yangın yeri!
Hepsi hain bunların, zannetme ki serseri,
Öcüm almadım diyor, sustursana beyzadem!

Çözüm süreci derken taviz verdiniz, taviz;
Dur demek mi, destek mi; sizce hangisi caiz?
Ne nasihat kâr etti, ne de dinliyor vaiz,
Hala aymadım diyor, sustursana beyzadem!

Baca yanıp tüterken, ayda mıyız, nerdeyiz?
Kör olmuş gözleriniz, hangi izbe yerdeyiz?
Akıllar mı tutuldu, neden halâ perdeyiz?
Bunu saymadım diyor, sustursana beyzadem!

Unutma ki namerdin rastlanılmaz erine,
Sürüsünden süt çıkmaz dalsanız da derine!
Dağda gezen domuzu koydun adam yerine,
Asla caymadım diyor, sustursana beyzadem!

Çıkarınız uğruna çizginizden saptınız,
Eksi artı fark etmez her köşeyi kaptınız!
Gâh gönüllü, gâh tehdit; her deneni yaptınız,
Gönül koymadım diyor, sustursana beyzadem!

Çevirdiğin dolaplar taş çıkartır iblise,
Dağdaki eşkıyayı doldururken meclise!
Görünüşe aldanma, kan kokuyor elbise,
Henüz soymadım diyor, sustursana beyzadem!

Birer, birer sattınız milli olan ne varsa,
Hanenize kattınız; ne han kaldı, ne arsa!
Vatandaş bağırıyor: “Dindar böyle yaparsa! ”
Aksin duymadım diyor, sustursana beyzadem!

Şahan der ki, hırsız var; deme yalan, boş şeyler
Hanemizde arsız var: “Beyzadeler ve beyler! ”
Havalettik Allah’a, görelim Mevlâ’m neyler,
Şair ölmedim diyor, sustursana beyzadem!