SUSTURDUN, KÜSTÜRDÜN
Dalımda şakıyan bülbül sanmıştım
Bağımda açan son gülü küstürdün
Kalmadı sevgiye aşka inancım
Gönlümde titreyen teli susturdun.
Yürek yangınına umut üfleyen
Seher vakti esen yeli susturdun
Günleri ayları sayıp bekleyen
Sevdaya uzanan eli küstürdün
Yüreğimde deli taylar koşarken
Vuslata uzanan yolu küstürdün
Aşkın ile kanatlanıp uçarken
Seviyorum diyen dili susturdun.
Güneşe sevdalı kardelen iken
Zirvesi çiçekli dağı küstürdün
Hasretinle sabır tesbiği çeken
Sevgiyle düşen son çığı susturdun.
Artık şiirlerim hüzün sarmalı
Neşeyi, sevinci, hazzı susturdun
Bütün duygularım ağır yaralı
Gönlümde baharı yazı küstürdün.
MELAHAT ÇETİNKAYA
Kayıt Tarihi : 30.5.2021 22:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!