Sustun Şiiri - Ufuk Nazım

Bu yalnızlık;
Senin eserin.
Sen değil misin?
Beni eğen.
Eğilmez bir başım vardı.
Hırçın dalgalı;
Bir denizim.
Sustum artık;
Sessizim.
Senle solan ne varsa,
İçimi kapladı;
Ayrık otları.
Tınılar buldum;
Senle dolu köşelerde.
İnanmadın bana;
Sustun.
Ben sana;
Ezgiler yolladım,
Yüreğimden kopan.
İnanmak budur sevgilim.
Bir Allaha inanmaz insan;
Ben sana da inandım.