Hayatta kusarken zehrini,
kahır eyledin kinini,
kimbilir nasıl unuttun ecelini..
Zalim atarken cilvesini,
sen sadece sustun..!
Ezerken ayakların altında yasemini,
acıttılar zavallının içini!
Unuttun bu güzelliğin kimyagerini
Konuşturmadın yüreğindeki nağmeleri
sen sadece sustun...!
Sustururken susturuldun
Avare yaşadın yoruldun
Kelimelerle benliğini kavurdun
Dilin soluksuzca konuşurken
sen sadece sustun........!
Kayıt Tarihi : 30.3.2007 12:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
hayatta sadece bende varım demek için konuşan ve hayata politik yaklaşan siz biçare gevezeler! dinlemeden soluksuzca konuşup karşınızdaki değerleri yokeden,yolunu bilmeyen avareler! yaşamak için konuşan ama sonsuz sessizliğe boğulan siz; ebedi dilsizler! hayatı pofpoflamamak adına; ebedi yamak olarak,sustururken susturulmaya mahkümsunuz..! Doyasıya yaşamanız ve ilahi kimliğinizi ebedi dilsizliğe mahkum etmemeniz dileğiyle... :)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!