Sustun Şiiri - Caner Gümüş

Sustun…
Ne söyledimse hava da kaldı,
Titrek cümlelerle bitti her gün,
Solan umutlarla başlayacaktı,
Biliyorum…

Sustun…
En susulmayacak anlarda bile,
Sonsuz bir güç alırdım gözlerinden,
Her seferinde terk etti gözlerin fikirlerimi,
Kaçtın…

Sustun…
Gökler, bulutlar konuştu yerine,
Dinmedi bu hırçın esen poyraz yıllardır,
Alnıma düştü yıldırımların ansızın,
Vurdun…

Sustun…
Dilini yutmuşçasına,
Çekip de gidecekmişçesine…!
Karartıp bir gece havayı yine,
Fırtınalara karışacakmışçasına,
Söküp de yaşlı dağları yerinden,
Tebessümlerimin önüne koydun.
Eğilip yerden topladın umutlarımı,
Bıraktın hırçın poyrazın kucağına.
Dikenli ellerini uzattın bana gülerek,
Attın düşlerimi zamanın sonsuz ağına,
Gittin…

…SUSTUM…