Bile bile, sobelendim.
Maskesini atttım, aşkın.
Belki! Zaman olmazdı, hiç!
Bu yüzden, kendimi, eleverdim.
Sen biliyorsun!
Ben biliyorum!
Herkes biliyor!
Ama; biz bilmiyoruz!...
Biz hiç! Bilmeyelim...
Maskesi düşürüldü.
"Aşk" göründü!
Çıkamam! Karşına bir daha,
İncilerim, döküldü!...
Şimdi; Herşey, derin bir sessizliğe büründü.
Ben sustum...
Sadece; seni dinliyorum, anlat...
Sadece; benim bildiğim, bir şey söyle...
V.Kayra
Vayo KayraKayıt Tarihi : 27.9.2023 00:42:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!