Ne zaman susarsam,
İçim yangın oluverir.
Ne zaman susarsam,
Dev bir gemi kalkar
Yüreğimin limanından okyanuslara.
Benim için “Ağlamadın! ” dedin.
Yasını tutuyorum geçmiş baharın.
Ne zaman susarsam,
Suskunluğum orman oluyor,
Ben bir çocuk…
Yapayalnız, bir başıma.
Kayboluyorum derinliklerinde seni ararken.
Oysa sen şehir şenliğindeymişsin
Bahardan, dağlardan ve benden uzak.
Sesimi duyan olmaz kuytuluklarda.
Ne zaman susarsam,
Suskunluğum isyana işaret.
Şimdi susuyorum işte…
[ Germencik – 2001 ]
İlyas DoğanKayıt Tarihi : 13.5.2016 08:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!