Sustum (II) Şiiri - Şadan Cerit

Kan kokmuştu toprak, kuzgunlar leşimde
Mızrağın ucunda sallar Asi başım elinde

Her köşe başında bir aşk leşi bırakan
Damarlarımda beslediğim ar'sız isyan
Kıble ettiğim günlerin lanetidir tenin
Rab.. Duy bu günahkar sesimi
Kan kusuyor Serseri yüreğim.

Sustu en kayıp zamanlarım soluğunda,
nemin teninde bir ateş can sukut'ta.

Yıkılası bir gök yüzü indiriyor gözlerin,
Tükendi kelimeler dilin-dilimde,
Şerbetiydi oysa aşkın tadın demimde
hicrete çıktığım çıkmaz yollardı adın
Susmuyor gecenin içinde bu çığlık..

Kopar yapraklarımı takvimlerimden,
miladı olmayan tarihimi katledensin,

Karart tüm geleceğimi ufuklarımdan,
ulaşılmaz yarınlarımın kahredenisin
haykır haykırabildiğince yalnızlığımı,
tükür sana olan tüm yakarışlarımı,
Sustum artık, sana Sus'tum

/Sustu, tükendi yüreğimde here hece
Suskunluğumun and'ını içtim bu gece/