Sustum II Şiiri - Emre Arslan

Sustum!
Maddeler aksinde ki, gölge ayinesinde,
Gerçek gibi yalanı, ruhların sinesinde,

Sustum!
Olmasın diye, zanda bir vuslat bana,
Firaktan bir iptila, yazılmış her doğana,

Sustum!
Farzettim ki o benim, gördüğünün sahibi,
Anladım ki insana, mukadderdir nasibi,

Sustum!
Topraklar yutuyorken, kalendarı şehnazı,
Güneşler batıyorken, nedir bu cilve nazı,

Sustum!
Budadıkça azrail, bir bir nefesleri,
O gün daha çok çıkar, duyulmayan sesleri,

İşte bundan dolayı!
Sustum!