Sustum Artık Kendime Şiiri - Sevil Kutlu 3

Bu gece bir b/aşka b/akıyor hayat karanlık gözlerime,
Sancılar içinde..
Ağır ağır indiriyor zaman perdelerini üzerime..
Sanki kalbimden vurulmuş gibi..
Yorgun yüreğime..
Alnım secdede buz tutmuş vefasızlıklardan
Sefil kaçışlardan…
Her zerresi örtülse de tenimin
Saklayamıyorum..
Saklayamıyorum, günahlarımın titremesini..

Gel diye haber salmıştın rüyalarımda..
‘’Lebbeyk’’ buradayım Hızır, burada..
Uçurumun kenarında..
Solmuş benzim kaçışlardan,harcanışlardan.
Yine yaktı beni vefasızlığım
Sessiz bir ağıt yakıyor şimdi kalbim.
Bir sarhoşluk bir meyhoşluk.
Çırpınışlar ağır aksak,
Dualarıma vuran, mum ışığı titrek
Hüzünlerimi bıraktım secdelerime..

Sustum artık kendime, sana konuşacağım,
Adın kalbime mıhlanmış yakıyor..
Senelerce aldattım kendimi..biliyorum
Yüreğim koca bir yangın yeri oysa.
Zindanlardayım, yusufun gibi
Hastalıklardayım, Eyyübün gibi
Çöllerdeyim, mecnunun gibi…

Ahh..Ağlıyor tesbihatlarım.
Ab’ı Kevserinde dudaklarım.
Alnıma düşen her bir damla, bin rahmet serinliği..
Dinliyorum bülbüllerin dilinden seni.

Sevgili..! sır oldun içime..
Sevgili yar oldun yitik kalbime.
Çöllerde yağmurum,karanlık gecelerimin güzel yüzü.
Güneşin doğuşundan batışına her anımda, hep yanımda.
Artık uyku tutmuyor sevdalar..karalıklar karanlıklar..
Yollarımda pusu kurmuş beni bekliyor umutsuzluklar

Hastalanıp toprağa düşmüş bedenlerin hikayesidir bu
Öyle bir of çektirir ki..! Yıkılır duysa, karşıki dağlar yıkılır
Hayat bu ya..Bazen hasret bazen gözyaşı bazen hüzün olur
Ama bil ki her zaman derinlerde bir yerlerde yaşatılır sevdalar
Yusuf gibi,Eyyüb gibi.Meryem gibi..
Nur hüzmesi yolların sonu,
Hep ona çıkar..