Sustum Anne Şiiri - Atila Huseyni

Benim hiç kurşunum boşalmadı anne
Sessiz sustu
Görültülü doğan bir patlayış olsamda
Sustum
Beni çok sancılandın anne
Ben yaşamı dirensemde
Kendiliyimi sustum
Hep suskundum
Beni hançı cehennemden böylü kaldın anne
Neden içim otdu(ateş) anne
Sana söylemedim cenneti ayaklama anne
Bilirsin çok suçdum
Beni hansı eli kirli kucağında suçladın anne
Doğru bazen insan susar
Heç bilmedim neden bütün yaşamımı sustum anne
Söyle anne doğumuma çığırdığın o acını
Acı gerçek tatlı dünya sifetine sıştın anne
Sözcüklerim ne sallanır
Kalemım ne tez kan akır
Gözlerim kandan kam alır
Beni hansı meyhaneden içtin anne
Sen sus beni
Bende seni
Doğru senin hastahane köşesinde solgun düşen gözlerine sutum anne
Hele anne haberin yok vay haberden
”Urmiyenin daşlı yolu ey servan… sular geldi aşdı yolu“
he esgerlik mahnımdir bu dodağında
Amma artık hayal diye bir cizgidir
Urmiyenin o yollari tuzdu anne
Baksana sen dodağımın kır tuzuna
Gelinliği tez kefene bukduk anne
Sana biraz veten deyim
Ölüm gibi bir röyaya dalıb veten
Öldüm anne
Hele söylesem sevgilimin gözlerinden
Yok söylemiyorum
Dün akşam sevgilimin gözlerinde öldüm anne
Hele birde çakana bak
Yaşam diye sonu belli bir savaşın gözlerine dik bakıyorum
Hiç söylemedin neden gözgü kusub benle
Bir dafalik cızsam böyle
Milyon dafa öptüm anne
Doğru sustum gözlerime
Amma en zor bilirsen ne
Senin solğun gözlerine sustum anne
Doğru canım varlığıma yoktum anne
Beni neden sustun anne
Seni neden sustum anne