Sessizce durdum gönlümün derinliğinde,
Kelimeler yetmedi duyguları anlatmaya.
Biriken hislerim doldu içime, kalbime
Ve gözyaşlarım sakince aktı kavuşmaya.
Sessizliğin içinde kayboldum anlamsızca,
Kelimelerin ardından solmadan sevgiden.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta