Tükendim sonunda Şiiri - İlyas Kunt

Şiir ilyas kunt
Tükendim sonunda...

Sana dair,
Bütün, acılarımı...
Bütün , özlemimi...
Sayfalarca şiir yazıp,
Satırlara dökmek istedim...
Kalem, tükendi...
Kagıt, tükendi...
Ben, tükendim sonunda...

Kıbleye döndüm..
Secde ettim ...
Duâlara döktüm seni...
Bütün samimiyetimle , El açtım...
Yalvardım, yakardım...
Duâlar ettim RABBİME...
Kelimeler yetersiz kaldı...
Gözlerim , doldu...
Nefesim, kesildi...
Tükendim...
Tükendim sonunda ...

Dayanmıyor yüregim...
Umut, etmekten yoruldu...
Boynunu büktü...
Gözlerinde boguldu umutlarım...
Çaresiz mülteci gibi kaldım...
Sevdam savaştı...
Sen kurtuluştun savaştan...
Bir adım gelsem sana...
Kurtulacaktım...
Ne sana gelebildim...
Ne kendime...

Çaresizliktin...Sessizliktin...
Yalnızlıktın, gecelerime...
Ve , içimden dedim'ki...
Elbet , geçicek...geçicek bu acı..
Biticek bir gün...
Gün doğmadan, neler doğar...
Sabır dedim...sustum...
Hiç bir , dilde anlamadın...
Hiç bir , şiir yetmedi...
Tükendim...
Tükendim...sonunda

Bittim...Yok oldum ..
Ayazda yandım...
Sıcakta dondum...
Ateş attın yüreğime...
Sessizce izledin..
Savrulan küllerimdi senin..
Sen , anlamadın...Bilmedin...
Yinede bedduâ etmem...
Kırıldım...döküldüm ama...
YIKILMADIM...YENİLMEDİM...
SENİN GİBİ KAÇMADIM...
SABRETTİM...ŞÜKRETTİM...
DUA, ETTİM...
CANIM YANA , YANA..
HER SANİYE , ÖLÜP
ÖLÜP DİRİLİRKEN...SUSTUM...
YÜREGİME TAŞ , OTURMUŞ GİBİ
BEDENİMİ SIKAN ACIYA İNAT...
SUSTUM...
NEFESİM, KESİLDİ...
CİGERİM, SÖKÜLDÜ...
ZİNDAN OLDU GECELER...
YİNEDE , SUSTUM..
SEN ANLAMADIN...BİLMEDİN.
TÜKENDİM...
TÜKENDİM SONUNDA...