Sustuklarım Şiiri - İbrahim İnecik

sustuklarımı burda Duymasan bile.. Yazdıklarımı Kıyamette Okuyacaksın nasılsa.. Şimdi sustum..

Söyleyemediklerimi biriktiriyorum bu aralar..
Mektup Kağıtlarımı Çıkarttım Zulamdan..
Satır Satır Nakşediyorum Senden kalma Hüzünleri..
Sayfalar dolusu '' Sen'' varsın elimde..
Ansızın Gittiğin bir Akşam vakti..
Kentin Sokaklarına Sinmiş Kokunla beraber..
Radyolarda Çalan şarkılara eşlik ediyorum.
Avucunda susturduğum Dilim..
İsmini Bir tekerleme Misali sürekli Söyleyip duruyor..
Duyuyorsun...
Görüyorsun..
Biliyorsun...
Ama..
Ama Yine Yoksun..
Bu İkinci Baharım..
Aslında Baharsızlığım..
An gibi Aklımda tutuşturduğum dünlerle beraber..
Sende Yanıyorsun...
Ve yandıkça Daha da siniyor üstüme..
Her zerrem'e Doluyor Özlemin...
Dedim ya..
Söyleyemediklerimi Biriktiriyorum..
Belki Bir gün okursun...
Bu Alemde Olmasa bile...
Kıyamette Okursun..
Yazdığım Mektuplara Birde İsim verdim..
Adres hanesi ''Sen'' diye İşaretli..
Neyse..
Gideyim ben..
İstanbul'da Akşam Vakti..
Ezan Okuyor...
İkimizde Duyuyoruz bunu..
Of..
Sevgili...
Of..

İkimizde Duyuyoruz..
Şehri İstanbulun Ayrılık Kokan Havasında..
Sen orda.. Ben burada..