Sustukça Fısıldıklarım.. Şiiri - Cemil A ...

hep silindik atıldık
bazen akılda kaldık
nedensizdik bazen uygunsuz
ama bir köşede hep yazılıp kaldık
üstümüzden geçildi bazen üşüdük
bazen donup kaldık bir kaç köşede
ellerimiz vardı
bazen kanlı bazen nefret dolu
gözlerimizi kapatıp sızlandık
ağlamak bile yasakken bize
biz hep haykırdık
haykırdıkça susturulduk
susarken mırıldanıp durduk..
ardımızda bekleyen yanlızlık mı
yoksa unutulmakmıydı bilemedik
hep aldandık bazen aldatıldık
kaçmak istedikçe engellere takıldık
nefretimiz vardı bazen öfkemiz
durdukça dinledik hep öyleydik
konuştukça susuturulduk bazen ağladık
bazen haykırdık sus diyerek sözlerin arasında
anons edildi isimlerimiz
sokak aralarında koştuk
üşüdük bazen çıplak bazen sızlarcasına durduk
ellerimizi uzattıkça boş kaldı
birgün dolacak umuduyla hep umutluyduk
kan dolarken gözlerimize
ağlamak denen nefreti çoktan sildik
göz yaşlarımız kurumuşken şimdi ap aydın olduk
gözlerimiz ağlamazken
kalbimiz atmayı unutmuşken
nefret denen basit kavramı silmişken
sevmek denen zor gibi görünen basit canavarı silmeyi avutuyoruz
kalbimiz vardı zamanında
ellerimizle saklarken parçalayanları aradık hep
birgün durup fısıldarken
anladık nedensizce sevgilerin amaçlarını
eğlenilen kalbimizin parçalarını
meyer onlar ellerimizdeken biz ağladık
ağlarken göz yaşlarımıza sakladık
her ağladığımızda onları göz yaşlarımızla silip attık..
şimdi durup karşımıza bakanlara
aşkı unutturduk diye avuttuk
biz avuttukça hep unutulduk
aşkı sildik zannederken tam içine düşüp kaldık
bizim sevgimiz bir cisme yada bir cinsiyete değildi
kaybettiklerimize aşık olurken bu hayatta
annem bazen kaybettiğimiz babamızdı bazende bizdik
biz hep kendimizi sevmiştik
kendimizi sevdikçe hep kıskanılmış öfkelenmiştik
kendimizi sevdikçe hep silinik biriydik..
meyer biz birini sevmek için
hep sevdiklerimizi silip nefret edenmişiz..