Sustukça Boğuluyorum Şiiri - Sıdıka Emek

Hangi gece beni var edebilir ki
Hangi güneş benim için doğar
Gökyüzündeki kara bulutlar
Bir de deli gönlümde fırtına
Gözlerimde sağanak yağmur var
Yüreğimde sıra sıra acılar
Senden başka
Hangi ormandaki avcı beni yaralar
Soğuk esiyor yüreğimdeki rüzgarlar
Sessiz ve sensiz dolaştığım sokaklar
Kabullendim artık yokluğuna
Söylesene
Ben kimi sevebilirim seni sevdiğim kadar
Vazgeçtim çoktan kendimden
Hele vazgeçemem dediğim senden
Nelere dayandı bu can
Sensizliği de dayanacak inan
Konuşabildiğim duvarlarım
Çektiğim acılarım
Gecede saklı firari korkularım
Gizleniyor yıkıntılarım,
Sen’li caddelerimde
Yürüyorum yorgun yüreğime
Yetişemiyorum dilsiz düşlerime
Susuyorum
SUSTUKÇA BOĞULUYORUM...!
sıdıka emek