Sustuk!
Sustukça,
Derin yaralar açtık,
ruhumuzda.
Gün geldi,
acıdan ağladık.
Gün geldi,
acımızı bal eyledik.
Gün geldi,
Merhem yerine
İsyanımızı sardık,
yaralarımıza.
Sustuk!
Sustukça;
konuşmayı unuttuk...
Sustuk!
Sustukça;
kaybetmeyi öğrendik.
Sustuk... Sustuk...Sustuk!
Nereye kadar,
bu dilsiz Şeytanlık?
Kayıt Tarihi : 18.7.2021 18:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!