Sustuğun Vakit Şiiri - Gürsoy Solmaz

Kaç yıldır dağları mecnuna verdi,
Bağrımı dağlayıp hep kana verdi,
Bakmazdı,gelmezdi ama severdi,
Karların tipiyle estiği vakit...

Tipide,soğukta etraf -ki kardı,
Göz göze gelince gene korkardı,
Bilmem ki içinde ne kini vardı,
Soğuğun iflahım kestiği vakit...

Defterler dolusu adını yazdım,
Sen sen diye esen deli rüzgardım,
Başkasını desen inan kızmazdım,
Elveda celladın astığı vakit...

Kırlarda adına çiçekler derdim,
Kuruttum; süsledim ama vermedim,
Demedi var Ali, ne de Mehmedim,
Yüzüme bakıp da sustuğu vakit...