Adını andığım her gece,
Sesin yankılanıyor yüreğimin boşluğunda.
Bir fotoğraf, bir şarkı, bir rüzgâr…
Hepsi seni hatırlatıyor, farkında olmadan.
Uzaklar seni benden çalamıyor,
Ama seni özlemek beni benden alıyor.
Zaman geçiyor belki,
Ama kalbim hâlâ sensizliğe alışamıyor.
Kokunu unuttum sanıyorum bazen.
Sonra bir rüzgâr esiyor…
Gözlerimi kapatınca yüzün beliriyor.
Açınca gölgene bile hasret kalıyorum.
Bir yıldız kayıyor her gece
Artık dilek tutmuyorum.
Çünkü dileğim, seninleydi çoktan.
Ne kadar sustuysam,
O kadar özledim seni
Kalbim beklemekten yorulmadı,
Sadece biraz daha sessizleşti.
Sensiz geçen her an
İçimde eksilen bir parça demek.
Yokluğun görünmez bir yara
Dinmeyen bir özlem gibi büyüyor içimde.
Bir gün gelsen,
Hiçbir şey sormazdım.
Sadece bakardım uzun uzun…
Çünkü sen,
Sustuğum her cümlenin son kelimesiydin.
Kayıt Tarihi : 7.11.2025 09:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.



Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!