Sustu susuyor Şiiri - Ahmet Coşkun

Sustu susuyor

Dertli dertli inledi gönül sazım
Çalıp söyledim kesildi avazım
Saçlarını tel telledim perdeye
Sesime ses vermez sustu susuyor

Günü savurdum geceler düşüne
Başımı koyardım geceler döşüne
Geçmiyor günüm düşüne düşüne
Yüzüme yüz vermez küstü küsüyor

Dil dökmüyor artık tatlı dilleri
Bülbül olsam esmez seher yelleri
Rüzgarlarda yangınımın külleri
Sözüme söz vermez esti esiyor

Bir vefaya bir veda ya gelmeden
Düştüğüm şu garip hali bilmeden
Coşkûnîyi sual etmez ölmeden
Yoluma yol vermez kesti kesiyor

Coşkûnî