Sustu Kelam Şiiri - Turgut Çört

Sustu kelam, durdu kalem!
Gayrı yazmaz oldu bu ara..
Bastı efkar, sordu elem;
Dimağım sezmez oldu bu ara..

Gönlüm dargın, aklım yorgun...
Öylece kalakalmış durgun,
Tepkilerim benden sürgün,
Hayretim üzmez oldu bu ara..

Hayaller umutların beşiğinde,
Meramım yakamoz ışığında,
Gündüzüm gecelerin eşiğinde,
Gün ışığı sızmaz oldu bu ara..

Yük oldu sırtıma sözlerim,
Kendimle kendimi gözlerim,
Halimle ahvalimi izlerim,
Durumuma kızmaz oldu bu ara..

Çakırım gayrı kelamı sustur!
Ne hürmet kaldı ne düstur,
Sükut altın ama söz namustur,
İnci boncuk dizmez oldu bu ara..