Sustu İnsanlık Şiiri - Abdullah Ramazan

güneş topladım demet demet
üstsüz başsız çıplak ayaklı
soğuk memleketin çocuklarına
ısındı elleri doldu gözleri
açıldı duaya körpecik eller
Allah dedi şükür dedi hamd dedi
sağırdı dünya
sağırdı tüm vicdanlar
sağırdı insanlık

açtı susuzdu
yorgun ve bitkindi küçük bedenler
hamur yoğurdum yemiş topladım
çadır kurdum
aç memleketin çocuklarına
gözleri doldu
lokmalar dizildi boğazlarına
açıldı duaya körpecik eller
anne dedi baba dedi kardeş dedi
kapadı gözlerini tüm dünya
kapandı tüm vicdanlar

ezan okundu sala verildi
sıra sıra dizildi küçük bedenler
Ahmetler Ayşeler Fatımalar
saf tutuldu her birine
öksüz sahipsiz memleketin çocuklarına
bomba dedi silah dedi ölüm dedi
sustu biranda dünya
sustu tüm vicdanlar
sustu insanlık