Sussun Silahlar

Hey! Ahali duydunuz mu?
Dalaman Atatürk İlköğretim Okulunun önünde,
Bir adam, bir adamı vurdu!
Okul çocuklarının gözleri önünde.
Kaç el ateş edildi bilmiyoruz, ama;
Kimse toz kondurmak istemedi gecelerine
Gece saat on, belki on çeyreklerde,
Çocuklar ''Asiyem''i söylüyor koro halinde
''Asiyem'' Türküsünü çok seven biri olmalı
Diye düşünmüştüm ben bile
Çıkarıp silahını, basmış olmalı tetiğine.
Bu sırada gece tüm hızıyla devam etmekte
Yanımda bir hanım oturuyordu,
Sımsıkı sarılmıştı koynundaki bebeğine
Kurşunlardan biri ona isabet etmişçesine
Fırladı sandalyeden çocuğuyla birlikte.
Kimsenin duymadığı fırtınalar koptu içinde,
Hissetmişti sanırım ölen kendi kocasıydı
Okul kapısının önünde...
Daha bir sıkı sarılıyordu,
Kucağındaki babadan yetimine
Onun ardından, bitmişti bekleyişler.
Okul müdürü alıp mikrofonu eline,
''Bir hadise var'' dedi,
''Son vermek zorundayız gecemize''
Çok kalabalıktı göremiyorduk.
O lanet olası kurşunlardan payını alan kadın,
Kederini paylaşacak bir can bulmuş kendine
Acılarını kusuyordu oğlunun öğretmenine
''Tekrar özür dileriz'' dedi; müdür bey
Bütün öğretmenler ellerinden geldiğince
Teselli vermeye çalışıyorlarmış,
O yaralı annemize.
Yarabbim ne olur akıl ver,
Hak hukuku can almakta görenlere! ..
Tarifsiz seviyorum çocukları
Hepsi benimmiş gibi öper koklarım onları.
Giden gitti, kalan bezgin.
Şimdi o yetimlere sahip çıkacak var mı?
Ne zaman son bulacak bu işkence?
Kahrolası bir hesaplaşma yüzünden çıkan,
Bu aile dramları
Ben bıktım!
İğreniyorum artık silah sesi duymaktan.
Bir kaza kurşunu değil bu cana kıyan
Bu kadar mı ucuzladı insan hayatı?
Bu kadar mı düştük bozukluklara?
Hadi o öldü!
Ya onun ailesinden geri kalanlar
Yeter, yeter artık
Sussun silahlar! ! !
Kaç para, kaç para bu ucuz canlar?
''Ben en çok babamı sevdim'' şiirini dinliyorduk
Arda ÖZDEMİR'den
Ağlamıştı seyirciler,
Bilmiyorlardı, dakikalar sonra babasız kalacağını,
Dört çocuğun birden.
Yazık, çok yazık öyle değil mi?
Kimin ellerine bakacak şimdi o çocuklar?
İçlerinden biri şahit olmuş gözleriyle
Okulun tel örgülerinden bakarken.
Destekle tutunabiliyordu annesine,
Kekeme gibi anlatıyordu kabusunu,
''Adamın biri, diğerine kurşun sıktı.'' diyordu.
Gözlerinden yağmur gibi yaşlar akarken.
Sağlık personeliyim ben, biraz anlarım acizane.
Şoka girmiş bir hastanın halinden.
Dehşet içindeydi bütün insanlar..
Mahşer miydi ki bu?
Çocuklarını arıyordu biçare analar.
Allahım ne olur SUSSUN SİLAHLAR!
Biri birini vurdu, hesaplaşma oyunu
Yine fatura onlara kesildi.
Çocukların gecesi kana bulandı
O korku dolu bakışarı,
Ne zaman unutacak?
Bu gece okulun kapısında yaşananları.
Eve kadar yürürken,
Elimden gelen tek şeydi, teselliye çalışmak onları
Hepsine yetişemezdim elbette ki
Şükürler olsun çoğunun yanındaydı yakınları.
Yine bir kor düştü içime,
Yok şimdi elinden tutanları.
Hem vuran, hem vurulanın yavruları
Allaha emanet olun güzel kuzular.
Yalnız O korur, yalnız O gözetir yetim kalanları.
Şu an çok acı bir sevinç taşıyorum yüreğimde
Tuhaf ama: bir teselli verdim kendi kendime.
Ya o serseri kurşunlardan biri,
Değeydi o melek tenlerden birine,
Mezuniyet gecesi gelen öğretmen,
Hele annesi, ya annesi!
Nasıl dönerdi yavrusu olmadan evine?
Delirmek İşten bile değil Yarabbim.
Akıl, izan ver biraz!
Arı, namusu, hesabı, sevinci tetikte görenlere.
SUSSUN! SUSSUN!
Kıyamete Kadar Ateşlenmesin Silahlar!