Sussana Şiiri - Erol Başçı

Niçin derin içime çekmiştim
Koklarken yaseminleri?
Akasya kubbeli caddelerde,
Niçin soluklanıyordum artık?
Neden tıraş olup hazırlanmıştım ki,
Ihlamur ağaçlarıyla randevuya çeyrek kala,
Saatime tedirgin, sık sık bakarken?
Mayıs goncalarıyla fısıldaşdıklarım neydi ki,
Kendimi bahçeye atıyordum,
Yüzümü bile yıkamadan daha?
Vardı ben de bir işler değil mi?
Ellili yaşlara gövdemi attığım,
Ayaklarımı yeni kurtarıp, doğrulmaya çalıştığım
Çocukluğumda imrenerek baktığım,
Sırf ten koklamış gençliğim..!
Artık sussana..!
Beni benden aldığın heyecanları,
Çocukluğumdan ödünç aldığın
Yaşlılığıma ise,
Bedavaya sattığın gençliğim;
Öfkeni,
Zembereği boşalmış zamana kussana..!
Artık böyleyim ben...
Kâh gül yaprağında katre
Kâh, kasımpatında hare
Direnme, arama artık
Huzurevine düşmüş şakayıkların
Gövdesindeki gürbüz sarmaşıklarla,
Genç yaşında dul kalmış leylakların peşindeyim artık.
Boya tenekelerine terkedilmiş begonyalar
Toprağına tecavüz edilmiş,
Saçları karışmış sardunyalar,
En sükseli kur yaptıklarım...
Bundan sonra,
Kırağı düşmüş yapraktaki pus bana,
Sus, sana
Soğanı toprakta mahpus, bana,
Sus, sana
Koklayamayan burnumdaki kâbus, bana
Sus, sana
Artık sussana.
Sus, sana...