Susmuyor Şiiri - Tutku Akter

Susmuyor-susturamıyorum yüreğimdeki vaveylaları
İçimdeki serzenişler birbirlerine girmiş
Kapalı mektuptaki gibi duruyor özlemlerim
Alevler dans ediyor yüreğimde...
Sessiz çığlıklar atmalı
Ve bir balonun içine doldurmalıyım tüm kırılmışlıkları...
Kabuslar düşlerle dans ederken
İnsan biçimindeki necasetler kahkahalar atıyor...
Bilmeden adımın ruhlarına dağlanacağını,
Kuyulara istifra ediyorlar şeytana satılık ruhlarını.

Susmuyor-susturamıyorum zihnimdeki vaveylaları
Kırık dökük parkelerle kaplı şu odada
Kim ağlıyor bağdaş kurarak?
Ben miyim bu kırık aynada gördüğüm yoksa aynadaki mi beni görüyor?
Yalınayak yürüdüğüm bu boş sokaklar
Ellerimi yapış yapış eden kandan bile daha ürpertici,
Kendimi mi öldürdüm bilmeden yoksa ruhum mu kanıyor?

Susmuyor – susturamıyorum ruhumdaki vaveylaları
Yüksek kayalıklardan yankılanır gibi tekrar tekrar duyuyorum hıçkırıkları...
Bir ben miyim nefes alamayan
Yoksa beni mi özledi çocukluğumda terk ettiğim kız çocuğu
Onun ahları mı ördü önümdeki duvarı
Yoksa kaybolan erdemlik mi?