Susmuştu Tanrılar III Şiiri - Can Özcan ...

Susmuştu zaman...
Susmuştu yakarılan tanrılar...
Ağlıyordu
Analar...
Analar...
Analar...
Gök hüzünlü bulutlarını topluyor koynuna
Ay utanıyor bulutların ardında
Yıldızlar elleriyle gözlerini kapamış,
Görmüyor,
Görünmüyor
Kızgınlığıyla çatıldayan gökde,
Ağlıyordu bulut
Toprağa düşen kan üstüne
Dünya dönüyor kaçıncı dönemeçte,
Güneşi nasıl kucaklıyor
Kimin umrunda
Oysa aynı merediyende,
Aynı paralelede oturan,
Nefes alan ve
Aynı türküleri yakan
Dünya halkı değilmiyidik
Bu zamanda
Oysa yine
Susmuştu Zaman...
Susmuştu yakarılan tanrılar...
Dünya kardeşlerinden künye sormadan
Yerleşti soğutacağı sıcak bedenlere,
Namlularda çıkan
Kurşunlar...
Kurşunlar...
Kurşunlar...
Ve
Ölüyordu
Kardeşler...
Kardeşler...
Kardeşler...

“Bu dünya da güney ve kuzey küreler de yaşasakda, Ekvatorda oynasın çocuklarımız...”