Susmuşlar Diyarı Şiiri - Nidayi Sevim

Eyüp Sultan'da,
İki dünya arası,
Susmuşlar diyarında,
Öteler ötesinden esen,
O uhrevî havaya,
Bırakalım kendimizi bir zaman...

Değirmen misali,
Bütün zamanlar şahidi,
Kıvrım kıvrım uzanan,
Taş döşeli o yokuştan,
Kimler geldi, kimler geçti,
Düşünelim bir zaman...

Yolun hemen başında,
İşte tam şurada,
Pehlivan Kara Ahmet,
Yanında "Merdiven" şairi,
Sırt sırta vermiş bekliyorlar,
Uyanmak için bir daha,
Ebedî bir sabaha…

Burası Kırkmerdivenler,
Şüheda bahçesidir,
Hoca Mahmûd, Mustafa Bilgi,
Süleyman Özmen'ler,
Buradan seyreder,
Merkad-i münevver-i,
Hazret-i Hâlid İbn-i Zeyd
Ebû Eyyûb el-Ensari'yi...

Fatihalar, ihlaslar, yasinler,
Yukselir makberesinden,
Hacı Osman Efendi'nin,
Puşidesi başında,
Serin serviler altında,
Rüyasını görür hâlâ,
Şehr-i Medine'nin…

Her şâhide bir pencere,
İbret vesikası, her kitabe,
Herkesin bir hikâyesi var,
Yaşlı, genç, fakir, zengin,
Aldın, veremedin!
Bir nefes ömür dediğin,
Bunu anlatırlar bize, sessizce,
Dünya, ahiret arasında,
Alem içre âlem,
Zaman içre zaman,
Suskunlar mekânında...

Çatallı yol ağzına az kaldı,
Kâşgârî Dergâhı orada,
Şimdi, burada, bu anda,
Muhasebe yaparken,
Sakin ve derinden,
Selam verip, Ayasofya'dan,
Bir haber götürmeli,
Evet, bunu söylemeli ona,
Sultanuşşuara,
Üstad Necip Fazıl’a…

Bir kaç basamak daha,
Hattın sultanları burada,
Kâmil Akdik, Ömer Vasfi,
Mevlânâ Hüseyin Efendi,
Koştu cepheden cepheye,
Yoruldu Mareşal Fevzi,
Albayrağın gölgesinde,
Dinlenme zamanı şimdi...

Yükselir, "Ya Allah Hû" nidâları,
Zekâi Dede sofasından,
Derken, buluruz kendimizi,
Ruhâni yatağı,
Nakşiler tarlasında,
Kimler yok ki bu gülistanda?
İsa Geylâni, Abdi Baba,
Abdullah Nidâyi ve daha niceleri,
Bir vakte kadar,
Hep birlikte, öylece,
Yatarlar koyun koyuna...

Bir yüceden bakarken,
Ahmet Kabaklı,
Alâaddin Ali'ler,
Bize bizi anlatır,
İskender Dede,
Zeynep Hatun ve
İdris-i Bitlisî'ler…

Yolun sonu göründü,
Tam tepede, bakın işte orada,
Onlar, dağdan adamlar,
Bütün heybetiyle,
Horasan erenleri ve
Karyağdı Ali Baba...

Bahariye yamacında,
Hayat ile ölüm arasında,
Vardığımız bu son durakta,
Söz, mezarı kaybolan şair,
Ziya Osman Saba'da:

"Ölüler! Hepimiz için yalvarın Allah'a…"