Bahara zemheri bulaştı yar
Farkındasızsın yine
Ve dönmüyor yüzün gönlümün şenliğine
Zaman duruyor adeta yar
Kollarım kopuyor
Nefesim ciğerlerime hapsedilmiş gibi
Senden sancılarla kavrulmama engel olmuyor
Gözbebeğime bir çocuk kaçıyor sanki
Ellerim küçücük
Tutup kendimi çekemiyorum kör kuyulardan
Sensizlik içime işledikçe
Ölüm teğet geçer oluyor
Ah yar Sanki bastığım yer
Ayaklarımın altından kayıyor
Saymaya başladığımda yalınlığımı
Her seferinde yaşlanıyor arzularım
İnim inim gecelerden
Doğan sabahlar gün olmaya yetersiz
Susmuş çığlıkların tenimi delişi göğü oynatıyor yerinden
Masallar ağlıyor artık yar
Taşlar sökülüyor sanki köprülerden
Ne güneş geçebiliyor geceye
Ne gece mutlu güneşin gelmesinden
Öyküler ağızlarda dolaşmaktan yorgun
Yazdığım herşey artık ben kadar yorgun
Karanlık ah o karanlık
Hep güçlü aydınlıklardan yar
Yutmaya hazır tek ağızdan oluşuyor
Gecelerde ellerimi yaka yaka topladığım
Yıldızlardan yoğurarak yaptığım aydınlığım
Karanlığın hedefi
Ama daha süslemek için takmamıştım ki sedefi
Tüm çabalarımı hiçe sayıyor zemheri
Ve baharıma bulaşıyor yar...
(02 05 2011)
Aslı DemirelKayıt Tarihi : 2.5.2011 19:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ve dizeler....dokunuyordu kimsesiz ve tanımsız bir yalnızlıga...yapayalnızlıga.....
şiir belki kendi kendimizi deşifre ettigimiz giz oda mızdır...kendimizle merhabalaştıgımız nefesimiz....
...
Tebrik ederim.
TÜM YORUMLAR (11)