Susmanın Sırası Değil Tanrım

Öylesine hiç kimseyiz, bu herkesin ortasında
Dostum, kime aidiz biz?
Yolumuz nereye varır?
Bilen söylesin Allahın aşkına.
Bilen söylesin.
Böyle yalın, böyle yarım.
Nereye varır?
Baharı bekledik ve geldi işte
Bu kimin baharıdır Allah’ım?
Biz hangisinde kaldık

Bir kadınla seviştik evvelsi gün
Üç kadına aşığız
Birisi kart atıyor şimdi
Muhtemeldir, ağzında sigarası.
Birini en karanlık sularda boğmuşuz sanki
Biri bilmem hangi telde söyler şarkısını.
Susmanın sırası değildir tanrım
Bir şey söyleyin. Bu bir duadır
Belki bir ayet.
Bari siz yapmayın, iki kelam edin
Kötü de değildir sohbetim

Biz kime aşığız bu Bahar?
Ve virüs gibi çoğalıyor
İçimizde biriken ne varsa
Yaşamla madde arasında bir yerlere
Tünüyor ruhumuz.
Bir kemiğe benziyoruz,
Kırılmış defalarca
Bir akrebe yuva olmuş.

Susmanın sırası değildir tanrım
Bu aylar kimindir böyle?
Bu yılgın Çarşambalar, Perşembeler…
Bu dağ bayır dolanan sünepe mevsim kimindir?
Ne var ne yok sayfalara döküyoruz şimdi
Çünkü artık içimize sığmıyor tanrım!

Bu göksüz gecede, elimizi uzatsak
Yıldızlar dökülecek sanki
Saklanacak yeriniz de kalmayacak.
Susmanın sırası değildir tanrım.
Sohbetim hiç fena değildir.