Susmak Şiiri - Ömer Faruk Gümüştekin

Nihayet son buldu içindeki yalnızlık,
Yağmur damlalarının eşsiz dansıyla buluşmuştu,
Kayboldu her anını hatırladığı çocukluğunun,
Yeniden başlamak istiyordu umudunun onu sarıp sarmalamasından,
Yorgunluğunun onu esir almasından korkmuyordu,
Sanırım anlamıştı,
Susmak, her kapıyı açan anahtarmış,
Susmak bir kurtuluşmuş insanın kendisiyle olan savaşından meydana gelen,
Susmak en güzel rüyalarmış;
İnsana sevginin en derin ve en berrak gücünü anımsatan,
Sanırım hatırladı,
İçindeki çocukmuş hayalleri uğruna ölüme meydan okuyan,
Durmadan bütün imkansızlıklarla çarpışan,
Kaybettikçe yeniden ayağa kalkıp mücadele eden,
O içindeki çocukmuş meğer,
Sustukça güçlenen,
O çocukmuş inancını asla kaybetmeyen...