Susmalı aşk'a Şiiri - Nazan İzmirli

sen bana uzak
ben sana tutsak

özlemim
kelimelere
sıkıştırılan
mayın

dil şişer
dudaklar
patlar
yarın

havaya karışır
suya karışır
korlara
karışır

olmalıydık
birlikte
her özlem
çemberinde

susmalıydık
susmalıydık
kokun
tütsü
sihrinde

uzunnnn
zaman
harçlıklarını
biriktirip
okumak istediği
o büyülü kitaba
kavuşan çocuğun
sevinci olmalıydı
her zerrende
gelince

giderdi
özlemim
o kitaba düşen
gökkuşağı
gözlerinde

şafak vakti idi
kapağını açtığında
tir tir titriyordun
buzdu sayfada ellerin
ilk sayfayı
hani sansürleyecektin
gözlerin kapalı
kutsayarak
öptün

maviden maviye
buselerin
sendeyim

öğreneceğim
seni
susmalı aşka
dedin

sessizim

çeviriyordun beni
koydaki
suların sakinliğinde
okuyordun
sabah
meltemiyle
avuçlarının
sıcaklığında
sessiz kaldım
güvende

kahve molanda
dizinde
uyurdum
gece
baş ucunda

sessizliğin
sabrın
saflığını
temizliğini
sadeliğini
erdemliğini
sende
öğrendim

sessiz oku
sevgilim
beni

özlemlerindeyim
gelsene

25.11.06-kaş/kalkan 03.00