Yokluğunun doğurduğu günler gibiyim bu aralar.
Öyle umarsız, öyle bedhah…
Azıcık merhametin varsa gel, son ver acılarıma.
Utanıyorum hislerimden, hissettiklerimden.
Ne işim var benim bir sevdanın yalnızlıklarında.
Alışkın değilim, neden şiddetli arzular bu kadar.
Bildiğim tek şey;
Sonu iyi değil.
Hissettiklerim; mutluluğun konusu hiç değil.
Susuyorum.
Anlatılmaz karanlıklarında çaresizliğimin
Bekliyorum.
Olmazların tokadı ile beni kendime getirecek
Gerçeğin acı sesini.
Duymak zor.
Hazmetmek işkence sevene.
Gel artık ve söyle;
Zamanın herhangi bir yerinde
Aşket aslaları gönlümün yüzüne.
Garip anlamsızlıkların hazırlığında yarınlar.
Yırtılsın seni yazdığım yarınsız sayfalar.
Yüreğime mukayyet olacağım diye
Aklımı kaçırmaktan korkuyorum.
Fırtına öncesi sessizlik sanki bu susmalar.
19.12.2016 12:00
Tamer ArabacıKayıt Tarihi : 22.12.2016 14:31:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!