Susmalar 4 Şiiri - İsmail Uysal

Çekildim köşeme, yazmaya seni
Kalem suskun, kağıt hasta, hal yorgun
Yüzümün bir yanı yastık deseni
Gece suskun, döşek hasta, kol yorgun.

Seninle yön bulur yıldızlar bir bir
Cemredir toprakta, senli her fikir
Yoksun ya söz asi, eşkıya şiir
Yürek suskun, beden hasta, dil yorgun

Aklımla savaştım, gönlüme küsüm
Yadıma dost oldum, dostuma hasım
Baharı güz ettim, nisanı kasım
Rüzgar suskun, yaprak hasta, dal yorgun

Biz aşkla yoğrulan çağı kaybettik
Kalpten akla varan bağı kaybettik
Ferhatın deldiği dağı kaybettik
Leyla suskun, Mecnun hasta, çöl yorgun.

Kırk yıllık abitler beynamaz oldu
Cömert komşular da kumarbaz oldu
Kervanlar vefaya uğramaz oldu
Yolcu suskun, hancı hasta, yol yorgun.

Onca yokluk varken seni yazmaya
Utandım, hakkın var küsüp kızmaya
Tarumar bahçeler, bozuldu maya
Bülbül suskun, bağban hasta, gül yorgun.