Susmaktan Başka Ne Düşüyor Ufacık Yüreği ...

Gördüğüm rüyalar hayra alamet çıkar sanmış umutla beslemiştim ruhumu. Kaç zaman oldu bilmiyorum sabah oluyor güç bela, akşama bir suskunluktur dökülüveriyor omuzlarımdan aşağıya. Kimsecikleri duyasım gelmiyor ya mümkünü olsa söyleyecek sözüm olmaz.

Sen iki ucu keskin cümleler kuruyorsun can çekişen gururumun ayakucunda bense direniyor duymazdan geliyorum elimden geldiğince.

Kanatlarını bedenden ayırıyor bir kelebek; şiire dönüyor her cümle yüklemini başından atıp!

Meraklısı değilim satırlar boyu hüznü sıralamanın desem de bırakmıyor yakamı bahardan kalma esintiler. Kayda geçiyor rüzgârı şehrin, dut zamanı terk edilen esrarımı bırakıyorum kapına ansızın gecenin ilk dakikalarında.