Susmaktan Başka Ne Düşüyor Ufacık Yüreğime

Gördüğüm rüyalar hayra alamet çıkar sanmış umutla beslemiştim ruhumu. Kaç zaman oldu bilmiyorum sabah oluyor güç bela, akşama bir suskunluktur dökülüveriyor omuzlarımdan aşağıya. Kimsecikleri duyasım gelmiyor ya mümkünü olsa söyleyecek sözüm olmaz.

Sen iki ucu keskin cümleler kuruyorsun can çekişen gururumun ayakucunda bense direniyor duymazdan geliyorum elimden geldiğince.

Kanatlarını bedenden ayırıyor bir kelebek; şiire dönüyor her cümle yüklemini başından atıp!

Meraklısı değilim satırlar boyu hüznü sıralamanın desem de bırakmıyor yakamı bahardan kalma esintiler. Kayda geçiyor rüzgârı şehrin, dut zamanı terk edilen esrarımı bırakıyorum kapına ansızın gecenin ilk dakikalarında.

Veda etmek geliyor içimden, öyle bir veda ki tutup ellerimden dizlerinin üstüne çökeceğin günü çağırarak vazgeçmek istiyorum senden!

Ve Kız Kulesi…

Zamanı değil midir güneşten daha parlak yüzümle aydınlanması reva değil midir bizden akan damlalarla ıslanıp şahit diye zamanın bir köşesine iliştirilmesi…

Kaç mektup daha postalamalı güvercinlerle pencerene bilinmez, kumral sineklerin diyarından bir haber beklemek midir yakışan?

Bir alamet mi gerek sevdiğim tutamadığım ellerinin alnıma yazılışına…

Yetimliğimin ispata ihtiyacı kalmadı herkse malum artık. Tanıyamadın tanışamadın gelmedin gelemedin… O ya da bu yazılandan öteye varmıyor kurulan cümle, sen bir sokak ötemde bile olsaydın bu kadar uzak duracaktın bilirim ve yanarım kendimi feda edişime bin kere.

Gösteremediğin cesareti sırtlandım iki yaz önce, hiç ağlamadığım kadar ağlamayı öğrendim sayende.

Her sözüne inandım belki de her yalanına… Pişman mıyım sor hele!

Onca emek onca sevda bir o kadar sabır… Neye yanayım bilmem.söylenecek söz kaldı mı ki söyleyeyim.susmaktan başka ne düşüyor ufacık yüreğime?

& fersude &