Sana dair, söylenecek o kadar söz var ki
Ama susacağım..
Susmak, sözümü büyütür
Söyleyemediğim her şeyi düşündürür
Susmak erdemdir… Susacağım!
Suskunluk bir yaprağı dahi oynatamaz yerinden
Oysa söz öyle mi?
Boşlukta iz bırakacak tek şey sözdür…
Hiç bulutların yükünü düşündün mü?
Nereden bileceksin yağmur olup yağmayınca!
Peki aynaya bakıp,
Kendi gerçeğini tanıdın mı?
Aynaya bak ve kendini tanı…
Konuş, sesini dinle..
Kendi gerçeğinin aydınlandığını göreceksin
Komşunun evinde ki lambalardan
Ancak gölge düşer bize…
Konuştukça kendini tanırsın
Tanıdıkça seversin…
Kendisi ile barışık olmayan
Kendisini sevemez, kendisine sahip çıkamaz…
Konuşmaktan korkma!
Konuşmadıkça, güçsüzleşirsin
İnsan ruhunda açılan en derin çukurdur
Konuşmaktan korkmak…
Başkasından medet ummak!
Taşıma su ile değirmen dönmezmiş,
Ruhunda açılan çukuru kendin doldur
Başkasının gücü ile dolduramazsın…
Ve çukur büyüdükçe büyür, büyür!
İnsanın yıkımı olur
Mustafa Karaahmetoğlu
31.05.2013
Kayıt Tarihi : 8.9.2013 16:04:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!