SUSMAK...SUSTUM...
Uykusuz bir gecenin sabahında nasıl hisseder kendini insan? Hele, yüreğine bir taş gibi oturmuşsa sözler...
Artık sustum. İçimde büyüteceğim söyleyemediklerimi. Biliyorum, gittikçe büyüyecek... Gittikçe kaplayacak tüm bedenimi...Ve patlayacak bir yerden...
Sustum...Konuşmak beyhude. Ne söyleyeceğim ki? Ne söylenmeli ki? Söylediklerim bir duvara çarparak, daha çok acıtmıyor mu canımı? En güzeli susmak...En doğrusu...
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
