Susmak İstiyorum... Şiiri - Nevin Akbulut

Yaz Güneşi’nin büyüsü,
Ne çabuk da terk etti bizi..
Ve yürek sızızı,
Ne de çabuk geldi Bize..

Taptığım mabedinin kapısı,
Kapandığından beri yüzüme,
Hep üşüyor ellerim..
Ve gözlerimin yaşı
Buz tuttu sensizlikten
Dinmiyor..

Ellerim kalabalığın ortasında,
Hep birbirine birleşik..
Kimseye bir daha güvenemeyeceğimin,
Altını çizerken,
Omuzlarım,
Düşüyor..

Hep Yaş’sın Sen..
Hep ıslak..
Hiç kurumayan gözlerimden,
Düş/en’sin..

Önceleri kalabalık ortasında,
Farkında değildim kalabalığın,
Şimdiler de yalnızlığımın bile
Farkındayım…

Uyuşmak istiyorum..
Ne kalabalığı hissedecek,
Ne soğuğu,
Ne sıcağı,
Sadece uyuşmak…

Tüm yaşanmışlıkları unutarak,
Bazen yok sayarak,
her şeyi yavaş yavaş silerek,
Uyumak istiyorum..

Gördüğüm korkunç rüyaları bile unutmak,
Şeytan’a yormamak,
Hayıra bile yoramamak..
Hatırlamayacak kadar unutmak istiyorum..

Ve susmak…
Kimsenin susamayacağı kadar,
Eşi benzeri olmayan bir sükûnetle,
Susmak istiyorum..

(OnSekiz-Ekim-İkiBinOnBir*15:40)