Susmak Şiiri - Ahmet Kırımlı

Gel hadi, Şu benliğim gül kokuna bürünsün
Gururum yere batsın Bütün kinim sürünsün
Yıllardan arta kalan ne varsa hatıramda
Tutuşsun ve alevi taa mahşerden görülsün

Şimdi sinemde aşkın tek öğün azık kadar
Kimseler acımasın tüh eyvah yazık kadar
Ben ben isem bir daha aldanmam kimselere
Kimseler kandıramaz attığın kazık kadar

Sen yine rahvan atlar gibisin çöllerimde
Dizginin bende değil dizginim ellerinde
Madem ki uzaktın, diyarım yurt olamazdı
Kokun ne rakseder ki şu esen yellerimde

Aşk bir baki olgudur sönmez diyordu şair
Ahirin evvel olur ve evvel olur ahir
Kalemin canı ne ki ne çizsin kağıtlara
Yazılır mı sanırsın ne varsa aşka dair

Sen yolcusun sevgili, gelmen bir gidiş gibi
Ben hancıyım ne garip bu bana bir iş gibi
Kaç zaman duracaksan hizmet ederim elbet
Lakin hüzün bırakma geriye bahşiş gibi...

Ne sen anlatılırsın ne dilim döner gibi
Saman alevi gönlüm yanar ve söner gibi
Sustum konuşmam artık Sevgilim diyemem hiç
Susmak konuşmaktan daha bir hüner gibi...