Susmak... Şiiri - Arif Atalay

SUSMAK…
Susma hakkımı kullanıyorum
belki cevap verirsin diye
ama görüyorum ki sen de susuyorsun
belki ben konuşurum diye...
Ama hayat hep susmaların ardında
sallanıyor, yıkılıyor ve sızıyor
bir sarhoşun kaldırımlara sızdığı gibi
ve gölgeler kovalıyor hayalindeki ince vehmini
sustuğun zaman belki ateşler sönecek
sen sustuğun zaman belki dağlar devrilecek
sustuğun zaman belki denizler kabarakcak
sustuğun zaman inan ki benim ruhum donacak
evet...susuyorum...
yalnızlığımı gönderiyorum sana
yalnızlığını ve yalnızlığımı
durup seyrediyorum.
hıh... çok buruk, medet umuyorum,
suskunluğumun gölgesine sığınıyorum!