SUSMAK
Söylenecek çok şey varken, bunları söylemenin hiçbir şeyi değiştiremeyeceğini anlayıp da sessizliğin sesine kulak vermek midir susmak? Susmak, gelişen olaylara ve durumlara karşı tek kişilik protesto mudur? Yoksa olana bitene razı olup kabullenmenin, boyun eğmenin değişik bir ifadesi midir?
Bakıyoruz; sözlükler susmayı: konuşmamak, konuşmaktan kaçınmak, sükût etmek olarak tanımlamış. Tanım böyle de niye susar insanlar? Şimdi ben, susmayı ses tellerindeki enerjinin tasarrufu olarak değerlendirsem eminim gülersiniz bana. Korkunun ikizi desem dudak büker bazılarınız. Konuşma ihtiyacı hissetmemektir desem o zaman da insan olarak yaratılmanın sebebini sorgulamaya kalkışırsınız.
Bir yanda son zamanların en revaçtaki sloganı: “Susma, sustukça sıra sana gelecek.” Diğer yanda: “Biliyorsan söyle ibret alsınlar, bilmiyorsan sus da adam sansınlar.” Yahut: “Çok bilen az konuşur, akıllı olan susar.” Şeklinde ne yapmamız gerektiğini öğütleyen sözler. Peki, nasıl kurtulacağız bu ikilemden. En iyisi: “Söylesem tesiri yok, sussam gönül razı değil” deyip de çekilmek mi köşemize?
Hani bir bilge kişiye sormuşlar: “Üstat, bir insanın zeki olup olmadığını nasıl anlarsın? ” Tereddütsüz cevap vermiş bilge kişi: “Susmasından” “Ya hiç konuşmazsa” demişler. “O kadar akıllı insan yok ki” deyivermiş bilge kişi. Sahi susalım mı konuşalım mı?
Âlemlere rahmet olarak gönderilen Peygamberimiz ne demiş: “Haksızlık karşısında susan dilsiz şeytandır.” Haydi, çıkın bakalım işin içinden çıkabiliyorsanız.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta