Susmak Şiiri - Ahmet Konukoğlu

Güneş battığı an doğacaksa hayalin her gece
Ve her gece çekeceksem ben bu acıyı sessizce
Bir boşluk bulup haykırmak düşüyor bana sessizliğimi desene

Susmak unutmak değildir hiçbir zaman
Susmak vazgeçmek değildir
Susmak her şeyi tüm çıplaklığıyla anlamaktır bazen
Bazen utanır diye giydirmektir yalnızlığı susmak
İşte böyledir sana bir türlü haykıramamak!

İçi umutlarla dolu boşluklarım var
Sessiz umutlar, yarınsız umutlar...
Ve nadasa bıraktığım umut tarlalarım...
Dahası gökyüzünde başıboş
Yağmursuz bulutlarım var benim.
Senden başka her şeyim var gördüğün gibi
Benden başka 'BEN' yok, artık anlasana
Susmak gibi biraz bu, beni duysana.

Susmak yazmak gibi
Susmak benim gibi biraz.
Yazdığım her kelimeye,
Her cümleye borcun var bundan böyle
Umutla çizdiğim çemberin içinde
Unuttuysam eğer kendimi
Şimdi suç bende mi?
Ya senin için çizdiysem ben bu çemberi? ...
Bu yaşta hapise düştüm demek
Bu yaşta ak düşücek desene saçlarıma

Güneş doğduğu an sönecekse yıldızlar her sabah
Ve her sabah 'gerçek' olacaksa karşımda hayalin
Bir yolunu bulup takmak düşüyor bana maskemi.

Suç susmak mı,
Yoksa susmak mı suç?
Bir boşluğu doldurmak mı,
Yoksa boşaltmak mı o boşluğu?