Susmak Şiiri - Samet Bölükbaşı

Zaman belki ahir belki uğursuz bir zamandı
Üç beş kuruşa satılıyordu insan menfeat pazarında
Karanlığa doğuyordu güneş kalabalıklar yalnızdı
Peşinden koşulan düşler kadar adiydi düşünceler
Soysuzlar soy sürerken kardeş kardeşe düşmandı
Hesaplı gülüşlerin bedeli şeytani gözlerde gizliydi
Şüphe maskeli yüzlerin içinde kimliği belirsizdi
Akbabalar her doğrunun tepesindeydi bir anlık gaflet için
Kendinden olmayana bir nefes dahi çoktu nefretin gözünde
Hep sahteydi sözler aslını inkar edenin yalana pervane dilinde
Samimiyet Kaf Dağının ardında güzel bir masaldı
Kuş olup uçmak gerekti varmak için
Ben kalabildiğince insandım
Gönül pervasız olsa da
Gücüm yetmiyordu dilimin döndüğü yere sustum

Bir gece ömürden yıldızlar düşerken
Umutlar yarınlara küserken
Nefesim ruhuma ihanet ederken sustum

Bilinmezin umurunda değildi insan
Kişiye göreydi adalet kıyafette idi haysiyet
El etek öpenler Nemruttan kibirliydi
Takılmayan bir sürünün peşine herkes deliydi
Ne çok yiğit doğuyordu küstah çenelerde
Daha kulağa varmadan göz arıyordu nerede
Bir itibarı vardı bu düzende her ahlaksızlığın
Günaha dönen gözler sorardı abdestini sudaki balığın
Yaşını semerine yüklemiş azdan çoktu gözlükler
İzleri mayın tarlası dönemezdi giden öksüzler
Ezbereydi herşey din ile ilim aşk gibi nefret
Vicdanlar kumar masası kaybeden hep merhamet
İyilik karanlık bir ormanda av tuzaktı
Geçmek gerekti dünyadan görmek için
Ben bataklıkta gözleri görmez idim
Gönül riyasız olsa da
Sözüm geçmiyordu kaderin biçildiği yere sustum