Susmak Şiiri - Büşra Yıldız 2

Neydi bu kin ve nefret!
Mutluluk, huzur, sevinç laf-ı güzaf
Her tarafı kara bulutlar sarmış
Nefes alacak yer yok

Bir ışık ararcasına yürüyorsun delice
Hızlı hızlı! Ürkek ürkek!
Bacakların titriyor belki kalbin
Ama yürüyorsun işte

Sadece yürümek
Körelmiş kalpler yalancı gözler
Kuş uçurtmuyorlar etrafda
Senin de bir gülün dikeni acıttı biliyorum

Bu kanlı eller kimin? Bu katil kim?
Düşmanım mı? Dostumun mu?
Dedim ya etraf karanlık bilmiyorum diye
Çığlıklar yükseliyor bir yerden

İçime bir şüphe doğuyor
İşte son! Aciz gözlere de perde çekiliyor
Ve etraf karanlık gece şaçlarını uzatıyor
Yıldızlar sönmüş buhranlar çoğalıyor

Bu yoksa afak mıydı?
Beyhude, karanlık ve ürkütücü
Şimdi daha iyi anlıyorum
Gündüzü göremeyen kainat

Susmuştu tüm gerçekliğe!