Susmak Şiiri - Mustafa Çetinkaya

Ne hep konuşulur, ne hep susulur
Söz gümüş ise sukut altındır derler ya
Boşuna değildir,
Ne zaman konuşacağını,
Ne zaman susacağını bilmeli insan.

Susmak,
Her duyduğuna her gördüğüne taş atmamaktır
Olur olmaz şeyleri kale almamaktır.

Susmak,
Hiç bir şey bilmiyor demek değildir.
Her şeyin bir vakti zamanı olduğunu bilmektir.
İşte o günü beklemektir,
Seviyeyi korumaktır,
Gücünü toplamaktır.

Susmak,
Yılanı uyandırmamaktır.
Susmak,
Hiç konuşmamak değil yerinde konuşmaktır
En güzeli ise vara yoğa bağırmamaktır
Bağırdığın zaman da
Yeri göğü, yüreği,
Karşıda ki mendireği,
Söveni, siğeni,
Zebaniyi, şeytanı, cini, periyi
Zangır zangır zangırtmaktır.
Duyanları da, görenleri de,
Korkudan değil saygıdan,
Korkudan değil saygıdan…
Zora ki değil gönülden,
Zora ki değil gönülden...
Ta içten, ta yürekten,
Ta içten, ta yürekten,
Yanı başında hazır ol da durdurmaktır.