Susmak Şiiri - Metin Şahin 2

Öfkelere kapıldım,
Yüreğimden kalemime akan zehir gibi,
Döküldü,beyaz zemine,
Çıkmaz lekeler gibiydi sözcükler.
Dönüş nafile, bendini aşan nehir gibi,
Sel oldu cümleler.
Tekrar dönüp bakınca,
Geceleri ışıkları sönen şehir gibi,
Umutların sönmüş olduğunu gördüm.
Ve yazılanları,
Anlamsızlıklarını,
Payıma düşenin bu olduğunu,
Herkesten özür dileyerek,
Susmam gerektiğini,
Kavradım.